Sunday, June 30, 2013

The I.N.K attact

Check-up Time: 2:36am


Haluuuu!

O di ba? alas dos na ng madaling araw gising pa ako XD.

Kahit maulan kanina ay di kami napigil ni Nutty Thoughts na pumunta at suportahan ang artwork na gawa ng isa sa pinaka paborito naming blogger sa balat ng blogsphere na si Sir Mots.








Sa pagkaka-alam ko ang mga malilikom na pondo sa exhibit na ito ay gagamitin para sa paggawa ng mga librong pambata... Ibang level ang idea ng mga nakilahok sa exhibit na ito dahil kung art lang din naman ang pag uusapan ehhhhhh... basta tignan nyo na lang...



ang angry bird na naging chessboard kineme...

Cute ng pagkakadraw na ito..


Kakaiba ang cardboard oven na ito.. 


Naaliw kami ni Nutty sa gas na ito hahaha



Old syle na lutuan...

Attack of the suman


nakakatuwa ang drawing sa can, cup noodles at box ng gatas.


find you partner daw...


Sundan mo ang amoy ng masarap na lutuin painting...


ng niluto ang saging..


Nandito pala ang apple...


ang konseho ng mga lalagyan ang paminta at asin....


lets chop it...


Hammy Dumpy meets Malagkit na kanin na nakatapis.


Sa totoo lang mag pasok ko ang venue eh yung gawa agad ni Sir Mots ang hinanap ko ng makita ko ng personal ang pinopost nya page nya... Nakakahinayang lang dahil sa nung tinanong namin ni Nutty ko available po ang gawa nya eh nabenta na.... Sayang!!!! Balak na talaga namin na makipag bidding sa presyo para lang makuha ang artwork nya...

Kung noon ay sa entry nya lang namin nakikita ang gawa nya eh ito na may personal kaming kuha sa artwork nya:










Ito ang pinaka-bet namin ni Nutty ang very viginal na pasta...






Haizt! siguro hintayin na lang namin kung sasali ulit sya sa susunod na exhibit... Nice meeting you Sir Mots..


== ** @ ** ==


Naimbitahan din kami ni Nutty na makilahok sa gagawing outreach program ng Blog Mo Isuot Mo. Kahit wala pa kami gaano kakilala sa mga bumobuo ng programa eh gagawin pa rin namin ang makakaya namin para makiisa sa layunin nito bilang kami naman ay mga hedbeyowket ng mga tulong tulong campaign...

May naisip na ako na logo para sa blog ko kaso hindi ako satisfied sa gawa ko. Maghahanap pa siguro ako ng tao na biniyayaan ng talento sa pag gawa ng mga ganitong uri ng bagay para makiusap kung pwede nila akong tulungan na maging maayos at presentable ang naisip kong logo... 


habang nag hihintay ng prof eh nakagawa ako ng ganito... simple ang 
ang detalye ng ibang word pwera sa Rixophrenic. Ang R ay gawa sa 
stethoscope habang ang natitirang mga titik ay dumodoble ng pagkakasulat..



Hanggang sa muli mga kaibigan, ako muna ay matutulog dahil mamaya ay aayusin ko na ang mga gagamitin ko sa iuulat ko sa Lunes. Yeast! mag-rereport na ako sa major subject ko... ano kaya kalalabasan nun? Muntik ko ng malimutan na ako pala ay mag 5 case study pa na pag aaralan.... good luck sa akin ahahaha.


Rainy Sunday Morning mga Tambay


Tandaan, sa panahon ng kalungkutan: Pa-check up ka sa adik para lumabas ang saltik... 
God Bless!

Thursday, June 27, 2013

Modern but Traditional...

Check-up Time: 12:19am


Alowha-mowra mga tambay sa asylum :D

Kamusta na kayo? ako ito dahil sa naulanan ako last week dahil walang humbay ang buhos ng ulan at idagdag pa ang kakaramput na tulog eh pakiramdam ko ay nasa outerspace na ang utak ko.

Nagising ako na sobrang sakit ng ulo ko, nanginginig ang katawan at nag pa-pulpitate... dahil dyan eh muntik ko ng makalimutan ang kasal ng kaibigan ko.

Buti na lang at nagbukas ako ng FB dahil di ko maaalala. kung nagkataon may subo na akong apple ng araw na iyon ay pinapahiran ng mang tomas... nyaruts lang.

Hindi nila gagawin sa akin iyon dahil hindi sila kumakain ng mamoy... tama po! ang kaibigan ko na ikakasal ay isang Muslim. Dahil sa ang kumunidad kung saan ako nakatira ay malapit sa pamayanan ng mga muslim ay di naiwasan na magkaroon ako ng kaibigang muslim. Sa totoo lang ito na ang pangalawang beses ko na makadalo sa kasalan ng mga muslim.


Sya ang friend ko na ikakasal... si Wahida.


Noong una ay kasal ni Rohanna. Ang kasal nila ay ibang iba sa mga kasalan na nadaluhan ko, napaka festive ng kasal nila, malalaman mo na may kasal dahil sa tapat ng bahay nila ay may nakasabit na banderitas hanggang sa pagdadausan ng kasal.


Ako at si Rohanna, halatang stressed si Rix di ba? ahah

lahat ng tao, imbitado man o hindi ay sabik sa pag-iisang dibdib nila. Nakakatuwa dahil sa kahit na isa akong kristiyano ay nirespeto pa rin ng mga kapatid nating muslim ang paniniwala ko at ng mga kaibigan namin na kristiyano din. Ang seremonya at ang pagdiriwang ay nasaksihan ng buong kumunidad, masasabi ko na isa itong masayang karanasan...

Pagkalipas ng 8 taon ay ang isa ko namang kaibigang muslim, si Wahida, ang lalagay na din sa tahimik. Ang pagdiriwang na ito ay hindi katulad ng pagdiriwang tulad ng kasal ni Rohanna. Dahil kung noon ay ipinakita sa buong kumunidad at kapatid nilang muslim, ang kasal ni Wada (tawag namin kay Wahida) ay ginanap sa isang modernong venue, hawig na sa katoliko at may catering service din. Subalit ang pagpapalitan ng sumpaan nila ay nanatili tulad ng unang kasal ng muslim na aking na saksihan. Kung sa true nga parang fairy tale ang wedding na iyon dahil ang upuan na ginamit para sa kasal nila ay parang mga kristal at may mga palamuting diamonds. sosyal di ba? ahaha.


sa tapat ng ceremony hall


sa couples table


crystal ang mga sandalan ng chair... sosyal noh?


ang table namin


ang katabiyan na dito talaga kami ahahaha


Dahil sa ang angkan ng ina ni Wada  ay isang Tausug, eh di nawala ang sarimanok (hindi ako sigurado kung yun nga ang tawag). Isang prosperity kinemeh para sa magasawa. Na-curious kami ni Rohanna kaya nilapitan namin (si Rohanna ay isang Maguindanawin kaya wala sa tradisyon nila ito). May mahahabang stick na may nakatusok na isang malaking sugpo at ang dulo naman ay may itlog ng manok at sa bawat pagitan ay may mga papel na pera at ang lahat ng ito ay nakatusok naman sa isang inihaw na manok. Sa ilalim nito ay may iba't ibang uri pa ng pagkain ang nakita namin. Nganga kami ni Rho sa sobrang amuse ahaha.

nakita nyo ba yung manok? sa dami ng nakatusok eh di na sya maaninag.

Sa araw na ito ko lang din nalaman na ang pangalan ng magiging kabiyak ni Wada ay hindi nya talaga pangalan nung siya ay bininyagan. Isang kristiyano ang kayang napangasawa pero dahil sa mahal nya si Wada ay niyakap at nagpalit sya ang relihiyon at nagpalit ng pangalang muslim.


ang groom... si Ayman.

the bride..


the couples...


the couples again...


nang maglakad ang bride sa hall...


sa couples table...


Sa seremonyas ng kasal ay pareho lamang sa nasaksihan ko nung kasal ni Rho, pero dahil sa ang wika na gamit nila ay wika at dasal ng muslim eh dinugo ang ilong ko ng literal kaya naman to the rescue si Rho at naging interpreter ko. Binalot ng Imam (high priest) ang kamay ng lalaki ng isang puting panyo (di na ito ipinakita sa amin kasi ito ay ginawa sa bahay nila Wada at ginawang pribado para sa panilya ang ang seremonyas na ito.. inerelay na lang saamin ang mga ginawa nila), ang ibig sabihin nito ay kahit na gaano man kabigat ang kanilang pagtatalo na mag asawa ay walang karapatan na saktan ng lalaki ang kanyang asawa. Ganun din ay binalot din ang kanyang paa, at pareho din ang dahilan na hindi mo pwedeng saktan ang iyong asawa. Sa babae naman ay kinausap ito ng masinsinan. Sinabi ng Imam na kahit gaano sya kapagod, inis o galit dapat ay lagi nyang sasalubungin ng ngiti ang kanyang asawa. Sinabihan si Wada ang ang lalaki ang dapat na may authority sa kanila dahil ito ang kanilang tradisyon at paniniwala dahil sa ang babae ay mula daw sa tadyang ni Adan kaya naman dapat ay mas mataas  authority ng lalaki sa babae.

Nagulat ako dahil sa kahit ang mga mensahe ng pamilya ni Wada sa kanya ay pareho sa sinabi ng Imam nila, ang babae daw ang tumatayong vice president at ang lalaki daw ang laging president. Nakakatuwa ang bilin kay Wada, dapat daw ay maging mapagkumbaba sya sa husband nya.

Matapos magpalitan ng singsing at magbigay ng mensahe sa isa't isa ay tinawag na ang bawal table para sa isang picture taking bago kumain. Pasensya, dahil sa gutom ko ay nakalimutan ko ng kuhaan ang litrato ang handa nila sa kasal pero wala talagang pork na dish...



kinakantahan nya po kami habang kumakain... busog na po kasi sya hihihi


Nais sana na bigyan ng kasayahan ng host ng kasal ang magasawa sa pamamagitan ng tradisyonal na kasiyahan sa kristiyano ang paghahagis ng boquet ng babae at garter naman sa lalaki, subalit konserbatibo ang mga kapatid nating muslim kaya naman imbes na may hagisan na pangyayari ay tinanong na lang niya kay Wada kung kanino nya gusto ibigay ang boquet nya at ang husband nya kung kanino gusto ibigay ang garter, dahil sa pareho naman na di muslim ang napili eh sila na ang sumalo ng mga kiss kiss kineme ng dalawa...

Kahit na ang pagdiriwang ng kasal ni Wada ay moderno, hindi pa rin nawala ang mga bagay na nasa tradisyon at kaugaliaan nila.. Ang galing noh?


nakahabol ang isa sa bestfriend ko ahaha..
(left to right: Rho, Ayman, Wada, Sheila at ako)


O sya, dyan na muna kayo may isa pa akong kasal na pupuntahan eh... tyars!


Tandaan, sa panahon ng kalungkutan: Pa-check up ka sa adik para lumabas ang saltik...
God Bless!

Monday, June 17, 2013

Istrit puds! - repost

Check-up Time: 7:39am


Haluu mga tambay sa Asylum, repost repost muna ang peg ko ha hihihi....



Hang zarap zarap!!!!!





Fishball, tokneneng, kwek kwek, banana que, turon, maruya, pilipit, nilupak, mangga, singkamas at santol na may bagoong, taho, dirty ice cream, karioka, lugaw, ginatan, arozcaldo, spaghetti, pancit, chicharong bulaklak, mani, balut at penoy, kropek, fish crakers, isaw, bbq.... Ilan lamang sa mga pagkaing nakikita mo sa lansangan na ibinebenta.

Likas sa mga pinoy na mahilig sa pagkain. Bakit kamo? Isang article ang nabasa ko noon tungkol sa kung gaano ka kahilig sa pagkain (inilathala din ni sir bob ong sa kanyang librong bakit baliktad magbasa ang pilipino). Kapag magbibyahe ka di pwedeng di ka makakita ng kanto na may nag titinda ng pagkaing makakatulong para patayin ang inip mo habang nasa byahe.

Lumaki ako sa isang lipunan na di salat at di rin nakakaingat na estado ng buhay. Nakakatuwa dahil nasabi ko na isa akong normal na tao dahil natikman ko ang pagkaing itinuturing ng mga taong nasa alta syodad na marumi. Minsan nakakaramdam ako ng habag sa kanila dahil di nila kailanman naranasan na makakain ng pagkaing patok sa masa at nagpapakilala sa kanila bilang isang pinoy.

Naaalala ko nung nasa elementarya pa lang ako, bago pumatak ang ala cinco ng hapon dapat ay may dalawang piso na ako, dahil sa ganung oras dumadaan sa amin ang kuya na nagtutulak ng kariton para ilako ng fishball na tinda nya. Ang pagkain noon ay isa sa pinakamasayang karanasan ko sa kabataan ko. Kahit na may balita noon na ang pagkain nito ay malapit sa pagkakaroon ng hepa ang nanay ko na rin ang gumawa ng paraan para makatikim pa rin kami ng fishball, sya na ang bumibili ng fishball sa palengke at kami na ang nagluluto, kaso iba ang sawsawan ng fishball sa kalye... yun ang mas masarap.

Banana que, turon, maruya, pilipit, lugaw, ginataan at pansit mga pagkain na normal na nakakain namin sa dating compound sa makati kung saan ako magkaisip. Palibhasa ay puro illonggo at laking probinsya ang mga nakakatanda sa amin kaya binusog ng mga masasarap na rekado at halo ng mga pagkain na ito ang mga alaala ng kabataan ko kaya sa tuwing makikita ko ang mga pagkain na ito ay ipinaaalala nito ang isang simple at payak na pamumuhay.

Taaaahhhhoooooo! Sino ba ang di alam ang sigaw na iyan? Ang sigaw na nag papatigil sa paglalaro namin tuwing umaga. Ito ang hudyat ng time out muna lalo na sa mga di pa nag-aalmusal dahil ito ang magtatawid sa gutom nila hanggang sa tanghalian. Masaya kami noon habang inaabangan na iabot sa amin ng nag titinda ang baso ng taho na may lumalangoy na sago sa puting karne ng soya na may arnibal.

Naalala ko na noong bata ako ay kaya kong kumain ng balot pero ng maglaon ay penoy na lang o ang sabaw na lang ng mga ito ang kaya ko. Di ko alam kung anong nangyari siguro ay sa kadahilanang di na ako nakakakain ng mga ito kaya ito na rin ang dahilan kung bakit parang nawala na rin sa akin ang kumain ng itlog ng bibe.

Nilupak, chicaronng bulaklak, mangga, santol singkamas na may bagoong ayan ang mga pagkaing patok sa labas ng mga pampublikong paaralan at syempre ano nga ba ang panulak ng mga yan? Eh di 3 pisong iskrambol na may gatas at syrup na tsokolate. Di ko itatanggi na kumain ako ng mga ito dahil para sa mga batang tulad ko sa kumunidad na iyon ay normal na pagkain ito... Sorop koyo! Di ba? Di ka "in" sa classroom nyo kung di mo natikman yang mga pagkaing yan.

Sa panahon ngayon, ang mga pagkaing ito ay nilalapit na nga mga taong maalam sa pagnenegosyo sa lahat sa pamamagitan ng pagpapakilala sa kanila sa loob ng mga mall. Oo, magandang strategy dahil lumalawak ng bilang ng taong nakakakilala sa mga pagkaing kalsada. Idagdag mo pa ang iba't ibang gimik tulad ng iba pang flavor, packaging at dating nito sa publiko pero merong kulang......

Sa tingin ko ang mikrobyo ahahaha... Kulang ang lasa ang mga ito dahil walang mikrobyo na galing sa mga taong tumatangkilik sa mga pagkaing kalsada.

Ano ang pinagkaiba ng mga sawsawan ng pagkaing binebenta sa mga mall at sa kalsada? Hindi ba, di maitatanggi na mas masarap pa rin ang sawsawan ng pagkain sa kalsada? Mas malasa, mas malinamnam, mas puno ng thrill, mas ma-germs charut!...

Hindi naman ang ideya na may germs ang pagkaing nasa kalsada ang talagang punto ko dito. Ang gusto ko lang din sabihin ay iba pa rin ang pagkaing talagang kinasanayan ng gawin ng mga tao sa kalsada kesa sa mall na ang tanging ginawa ay gumawa ng produkto na ma-pi-please ang mga taong nasa alta syodad, na para sa kanila ay masarap na iyon. Pero, subalit, ngunit datapwat di nila alam ang tunay na sarap at lasa ng pagkaing kinakain nila dahil di nila alam ang lasa ng tunay na pagkaing kalsada.



Tandaan, sa panahon ng kalungkutan: Pa-check up ka sa adik para lumabas ang saltik... 
God Bless!

Thursday, June 13, 2013

Isang taon na din...

Check-up Time: 12:06am

Dear Mama,

Nakakatawang isipin, ang panahon ngayon ay tulad ng nakaraang taon ng huli kitang nakita, nakausap at nakapiling...

Isang taon na pala Ma buhat ng ikaw ay sumama na sa lumikha, tunay nga na kay bilis ng panahon.

Alam mo Ma, ikinagulat ko ang mga bagay na nagbago sa pamilya natin. Si Papa sobrang maasikaso sa amin, minsan ay napapabayaan nya na ang sarili nya kaya naman madalas ay pinaaalalahanan ko na mag pahinga din, mag relax. Kung kadalasan ay may argumento pa kami sa desisyon ngayon ay madalas na namin ikonsidera ang mga bahay hanggang sa may mapagkasunduan. Ngayon ay naiintindihan ko na na ang kakulitan nya ay dala ng kagustuhan nyang maglambing sa aming magkakapatid.

Si Diko, mas nagpursige sa trabaho para tulungan kami. Hindi nya kami kinakalimutan kahit na plano na niyang lumagay sa tahimik. Madalas kapag kausap ko sya, eh iniisip nya ang kalagayan namin lalo na ang bahay na sobra mong pinahalagahan at iningatan.

Umunlad na si Bunso, kung dati ay sobrang isip bata sya ngayon kahit paano ay responsable at may pagkukusa. Marunong ng syang magluto. Maaasahan na rin sya sa pamimili ng mga kailangan sa bahay at nakikisali na rin sa pagdedesisyon ng pamilya. Alam mo Ma, Ipagmamalaki mo din ang bunso mo dahil sa ngayon ay papasok na syang muli sa kolehiyo para sa pangalawang kurso niya tulad ko.

Si Ate naman ay patuloy ang pangangamusta sa amin. Kapag may pagkakataon ay pinayagan sya ng kumbento ay dumadalaw sya sa bahay. Patuloy ka din niyang ipinagdadasal kasama ng kongregasyon kaya naman panatag ako dahil alam ko na di ka nila kinakalimutan.

Masaya ako Ma dahil sa may mga bagay akong ginagawa bilang katuparan sa bilin mo sa akin. Hindi ko masasabi na isa akong mabuting panganay, pero ginagawa ko po ang lahat ayon sa alam kong tama. Nahihirapan man ako eh nakakaya ko naman dahil nandyan sila Papa sa likod ko at ikaw naman eh dyan sa taas. Masaya ako dahil naging nanay kita at masaya ako sa mga bagay na naranasan at natutunan ko sayo.

Hindi sapat ang salitang "miss" para lang malaman mo kung gaano ako nananabik sayo pero lagi ko namang iniisip na sa tuwing may tumatawa dahil sa kalokohan ko ay tumatawa ka din gaya ng ginagawa natin, sa tuwing masisiyahan sila Papa ay nasisiyahan ka na din, at sa tuwing nakikita mo na maayos ang kalagayan namin ay panatag ka na.

Alam ko Ma na magiging masaya at maayos ang pamilya natin dahil sa lagi mo kaming babantayan at gagabayan. Mahal na mahal kita Ma.

Ang iyong panganay,
Rix





(The song on the background is the song I dedicate to my Mama... Sa buong linggo ng kanyang wake, narinig ko ang kanta na ito more than 5 times)


Tandaan, sa panahon ng kalungkutan: Pa-check up ka sa adik para lumabas ang saltik...
God Bless!

Thursday, June 6, 2013

Huling Hirit sa Tag-init

Check-up Time: 7:23pm


Aloha-Mora mga tambay sa asylum ko!

Haluuuuuuu! Haluuuu! Haluuu!

Ay nandyan pala kayo, nakatalikod kasi ako ahahahahaha.

Kamusta naman? ako eto pata pa ang katawan ko dahil sa pagod ko sa vacay ko sa summer capital of the Philippines, sa city of pines saan pa nga ba eh di sa Baguio. Pinahulaan ko po sa inyo yun kaso lang itong si Jun ng Life and Spice eh lakas maka spoiler kaurat di ba? chars lang Jun. Moving on and  on and on ano pa nga ba ang gagawin ko edi mag kwento ng lakad ko... so eto na nga...

Amaze ako sa view nung papunta pa lang ako sa Baguio kaya naman kahit na mukang magkakapigsa na ang pwet ko sa kakaupo eh deadma lang.


Medyo maulan sa Baguio nung dumating ako
 Dumating ako ng Baguio ng alas-kwatro ng hapon, buti na lang ay nakaabang na ang tutuluyan ko. Mabait at very accomodating naman si kuya Paul na nag-assist sa akin at mura nyang ibinigay ang room kung saan ako nag stay.

Pagkatapos ko ilapag ang gamit ko ay inikot ko muna ang buong bahay at tinignan ang view sa bintana. Kitang kita ko ang Microtel sa silid ko. Matapos kong mag hilamos ay eto na sinimulan ko nang mag-ikot sa city of pines. Dumaan muna ako ng SM Baguio dahil naalala ko na di ko nahiram ang sandals ni Paping na dapat sana ay gagamitin ko. Bumili na din ako ng sabon, shampoo, toothpaste at wet tissue dahil ina-anticipate ko na ang mga lugar na maputik.



See, Medyo madilim di ba? makulimlim kasi eh
Vungga ang SM Baguio, bakit? eh sa nabonggahan ako eh walang basagan ng trip, charut! Totoo nga na ito lang ang SM branch na hindi aircon pwera na lang kung papasok ka sa mga establishment sa loob nito. After ko pumunta ng SM ay naglakadlakad ako sa Session Road tinignan ko ang street life dito, walang pinagkaiba sa Manila busy din at trending na ang lahat ng tao eh puro may manggas na mahaba ang suot. Sa paglalakad ko ay naisip ko na malapit lang ang Baguio Cathedral sa lugar kaya naman sinubukan ko syang puntahan.

Nakakatawa dahil sumuot ako sa isang street kung saan ang dulo nito ay natumbok ko ang PWU at ang Baguio University, lumakad ako pa kanan sa kalye ng UB at nakita ko naman ang iba pang mga paaralan sa lugar. Hmmmmm mukang ito ang U belt nila dito. Hindi ko alam kung nawawala na ako dahil sa medyo wierd na ang lugar kung saan ako, kaya minabuti ko ng magtanong. Tama naman pala ako sa tinatahak ko dahil sabi ng kuyang napagtanungan ko eh pag sinundan ko ang kalsada na nilalakaran ko ay matutuntun ko din ang daan pa tungo sa liwanag... chars! sa simbahan na hinahanap ko...

Sarado ang Cathedral ng marating ko sya, natural di naman araw ng pangilin kaya naman di ko na pinwersa makapasok nagpikture na lang ako sa labas. Effort ang post ko-kuha ko peg dahil ako lang mag-isa kaya naman nakiusap ako sa mga estudyante na nasa paligid kung pwede nila ako kunan. Di ako satisfied pero pewde na din.


Salamat sa mga studyante doon may picture ako sa Baguio Cathedral
 Matapos noon ay nakaramdam na ako ng gutom, naalala ko na hamburger lang pala ang kinain ko sa byahe kaya naman naghanap ako ng makakainan. Ang bagsak ko ay sa Pizza Volante. Ilang minuto din ako nag hanap ng oorderin hanggang sa nag settle ako sa chili con carne pasta at vegetarian dream pizza teka may kulang wala pa akong panulak. Ayaw ko ng strawberry kasi alam ko na mas maraming fudams na strawberry akong maeencounter at dahil fruits ang peg na gusto ko eh nakakita ako ng saging na flavor na beverage so sabi ko kay ate na bigayan ako ng banana milkshake. O di ba nga ordinaryo? ahahaha.

Syempre, palalagpasin ba ang moment na ito? Umiinstagram din dahil may time

Masarap ang pasta nila, sapat ang anghang para sa akin na ng mga panahon na iyon ay panay ang pagtagas ng sipon ko sa lamig. Medyo wierd nga lang dahil sa nakalagay ang chili con sa pasta. Ang pizza nila ay kakaiba din dahil sa puro gulay ang laman, natutuwa ka dahil sa sobrang soft ng crust nya eh nag be-blend ang lasa ng mga gulay, perfect talaga sa mga vegetarian at mukang simple pang gawin kahit sa bahay I definetely recommend this to all of my friends.. master chef? ahahaha basta kasi masarap sya.

Medyo maaga ako umuwi ng bahay dahil alam kong magiging ethnic ang skedyul ko, ethnic talaga? ahaha.

Alas-singko ng umaga ng maggayak ako para sa day 2 ng Baguio tour ko, ganda pakinggan parang reality show lang ahahaha. So eto na nga, first stuff..... stuff toy! chars ulit, ang unang lugar na pinuntahan ko ay ang Botanical garden, Nagpakuha ako sa dalawang hippy na igorot doon. Bakit hippy? eh sila pa ang nauna magpost ng japan japan sa akin eh ahahaha.


Solowista lang ang peg ehehe.

Sa Botanical Garden, nakita nyo sila lolo at lolang Igorot, di ba? japan japan!!!

Sa mini amphitheater nila, liberated si ate kaya hayaan na sya ok? ehehe

Picture picture din sa mga bulaklak na nandun :D
Sa Botanical garden ako nagpagawa ng necklace na may naka engrave na name ko at doon din ako bumili ng knitted na sweater. After ng konti pang piktiyur piktiyur, walkaton naman ako ng Wright Park, alam ko malapit na ako sa riding kineme place dahil medyo malayo pa lang eh amoy erna na ng mga yokabey. I came closer to meet them kahit na mas matatapang pa sa mga katipunero ang mga amoy nila. Nagulat ng ako dahil ang endorser nila ay si.....

Tumpak! si Diyalibi ang endorser nila. Idol ng horsie na ito ang current judge ng AI... walang iba, si Nicky Minaj ahaha


Sa paglalakad ko sa park nakita ko itong lugar na ito, na curious tuloy ako... lahat ng pagkain dito gawa sa ketchup?
 Mabilis ang mga ginagawa kong pagkikikilos dahil sa 7:43 pa lang eh on my way na ako sa 3rd destination ko, ang final destination.... shemay hindi maaari knock on wood.. sa Mines View Park ang sunod kong pinuntahan. Pagdating doon eh sangkaterba ang mga koreano doon at mga tropa ng mga bakulaw na lalake na parang trip na mag inuman doon pero deadma sa earth di sila ang ipinunta ko dun kundi ang view. Una kong nakita ang ang malaking dog na si Boomer at dahil na aliw ako sa kanya eh nag pa-piktyure ako sa kanya kahit naka giwaymi hihihi.


Ang picture namin ni Boomer at ang pag-e-emote ko habang tinatanaw ang nature, ganyan....

lumabas at sumampa pa ako sa bakod para lang kumuha ng pic, yun pala may mas effortless na spot para kunan yan.
 Since malapit lang ang Good Shepherd eh nag catwalk na ako doon ng wagas, so ito na pag dating doon eh nakabili ako ng ube jam ng mabilisan dahil sa konti pa lang ang nakapila. Di ako nakabili ng alamid coffee sayang nawala kasi sa isip ko di sana nakatikim na din ako ng kape na gawa sa poop ng alamid nyahahaha.



Henny waste let move on na from there sakay ako ng taxi papuntang Camp John Hay nadaanan ko ang The Mansion pero di na ako nagpababa mukang haggard kasi. Bukod sa madaming tao eh di ka naman makakapasok, sa labas lang so sayang oras ang nasa isip ko. Nung binabaybay ko ang Camp wala kong nakita kundi puro Koreano na nag-go-golf, naisip ko tuloy kung wala bang golf course sa Korea kaya dito pa sila dumadayo, syempre keme lang! Bumaba ako sa Chocolate Baterol, tinulunagn ko sila ate magbate.... ng chocolate kayo naman. Tinikman ko ang kanilang classic na chocolate. Hindi na ako umorder ng food dahil sa di pa naman ako nagugutom, at mukang struggle sa akin ang mag lakwatsa ng mabigat sang tyan.

Right: The Manor Left: Traditional Chocolate Baterol
Mainit ang araw na iyon sa camp kaya parang tinamad na akong maglakwatsa kaya naman nagpahatid na lang ako sa taxi sa Panagbenga park at nakipaglaro sa mga butterfly doon. Hinahanap ko ang cemetery of negativism pero dahil sa mali pala ako ng lugar na napuntahan ang ending eh nagpahatid na lang ako sa PMA.


Spead you wing and prepare to fly... yan kanta kanta ako ng ganyan habang pumipicture sa mga yan

 Ang adventure ko sa PMA ang pinakanakakatwa, Paglapit ko pa lang sa gate ng kampo eh nakalagay agad "NO SLIPPERS ALLOWED" eh naka tsinelas ako dahil ayaw ko mahaggard ng harsh ang paa ko. Ang ginawa ko, May nakita akong path way papunta sa taas ng unang HQ sa labas inakyat ko ito kahit nakakahingal pagdating ko sa taas ay isa palang elementary school ito sa loob ng PMA nag lakad lakad ako doon as if  di ko alam na bawal ang pangyapak ko.

Narating ko ang lugar kung saan makikita ang mga armas at sasakyan na ginamit ng mga sundalo noong world war II, ilang kapilya din ang nakita ko sa loob ng kampo, nakita ang baraks ng mga studyante at ng marating ko ang grandstand kung saan ginagawa ang lahat ng graduation ng mga magaaral ay nag desisyon na ako na ibang lugar naman ang puntahan ko. Sa PMA ako halos nagtagal dahil alas tres na ng hapon ng matapos ang pamamasyal ko.


Thank you Korean tourist for the pictures ahahahaha.


Sa loob pa rin ng PMA ito
Dahil sa tingin ko ay maaga pa naman ay nag punta ako sa Burnham park para maglibot. Kumain ng mga street foods at pinanood ang nag iiskate, mga nagbibisikleta at mga namamangka sa man made lake kineme doon. Alas syete na ako ng makauwi sa bahay nag pahinga ako ng kaunti ay nag punta sa Ebai's para tikman ang kanilang carrot cake. Bonnga ng cake nila dahil ng tikman ko ito ay parang master chef nanaman ang peg ko. Masarap at moist ang cake na ito although medyo matamis ito sa panlasa ko medyo nasanay kasi ako na ang carrot cake na nakain ko ay medyo maasim dahil sa cream cheese. Pero iba ang carrot cake na ito at nagustohan ko medyo wierd lang ang inumin na naorder ko, lemon grass tea. Pakiramdam ko ay umiinom ako ng shake na andoks dahil sa ang after taste nya ay ang lasa ng manok sa andoks.





Linggo, huling araw ko sa Baguio unang lugar na tinungo ko ay ang Lourdes Groto, nakakatawa dahil lahat na ata ng tiyabi sa Baguio eh nag ca-cardio exercise dito ako na lang ang kulang ahaha matapos ko marating ang taas nya ay nag sindi ako ng kandila at nag dasal, nag pasalamat sa biyaya bago tuluyang lisanin ang lugar. Sunod kung pinuntahan ang Tam-Awan Village. Walang tao sa front desk dapat ay may bayad ang entrance pero nakapasok ako ng di nakakapagbayad. Ni hindi din ako siningil noong narating ko ang cafe nila. Nawierdan ako sa mga arts, wood carving at iba ang mga items na nasa tindahan ewan ko basta yun ang pakiramdam ko. Paglabas ng tindahan ay sinimulan ko ng akyatin at ikutin ang buong lugar. Pakiramdam ko sa lugar ay parang Indiana Jones / Tomb Rider / Tarzan / kahit anong palabas na may tribo tribo ang tema na parang pag nagkamali ako ng hakbang eh bigalang lalabas ang mga katutubo at igagapos ako sa isang kawayan para i-litson pero teka di pwede yun, walang apple... charot! Nagpunta ako ng sky garden sa totoo lang nakakahingal at nakakatakot dahil mag isa lang ako na bumabaybay noon isipin mo na lang ang pakiramdam ang pumunta ka sa masukal na lugar ng mag isa.


Pumipray din naman si Rix pag may time ahahaha.


Tam-Awan Village

trail papunta sa Sky Garden
 
yung mga wood carvings keme nila na medyo na wierdan ako at ang dream catcher, dream catcher come rescue me chaut!

Nang makababa ako ng Tam-Awan eh medyo na eksayt na ako dahil ang huling lugar na tatapos sa aking pamamasyal sa Baguio ay ang Strawberry Farm sa La Trinidad sa Benguet. Wala akong inaksayang panahon nag suot agad ako ng bota at kumuha ng basket kahit medyo mahal ang strawberry picking na 500 ang isang kilo ng strawberry deadma for the sake of maexperience ko lang ang mamitas ng mga prutas. Paglabas ng farm derecho naman ako sa palengke nila para bumili ng gulay. Na aliw ako sa mura ng gulay kaya naman bumili ako ng 1 kilong broccoli sa halangan 25 pesos, 1 kilong letsugas sa halangang 50 pesos,  1 kilong carrots sa halangang 35 pesos at mga maliliit na patatas sa halagang 3 for 50 pesos o di ba napaka mura, napamura nga ako, chars! ahahaha.


nakakatuwa ang expereince na ito... nakakaitim nga lang...
ang pinamalengke ko sa Benguet

Sinabi ng barkada ko na wag ko palagpasin ang pagkain ng dirty ice cream sa strawberry farm kaya naman ng may nakita akong vendor ay naisipan kong bumili ng ice cream palapit pa lang ako eh natawa ako sa press release ni manong... "Sir bili na kayo pang instagram din ito" ahahaha alam na alam ni kuya ang balak ko ahaha.

Haggard na ako ng makauwi sa bahay pero since 3:40 pa ng hapon ang sched ng alis ng bus ko eh napagpasyahan ko na pumunta ulit ng Baguio Cathedral pagtapos ko madasal ay nagtanghalian ako sa Oh My Gulay at napa oh my gulay talaga ako sa ganda ng restaurant nila pakiramdam ko eh nasa game show na crystal maze ako na may iba-ibang dungeon ahahaha. Naenjoy ko ang kinain ko, Di mo pagsisisihan ang mga luto dito dahil sa nakakagana talaga silang tignan at tikman. Isa sa mga resaturant na dapat itry pag nasa Baguio.

dasal ulit, kuha ng picture.. may parang bamboo organ kineme ata ang church tulad sa Las Pinas...

Ito na ata ang pinakamalaking at pinaka-cozy na restaurant na napuntahan ko

Masarap mag-emote sa resto na ito kasi sobrang breezy at yan ang makikita mo sa bintana nila...

Marami pa akong mga lugar na di na bisita sa Baguio kaya naman pakiramdam ko ay babalik pa ako doon para puntahan ang mga di ko napuntahan. O sya medyo mahaba na ang kwento ko... yung totoo na bored ka na magbasa di ba? ahaha sige na nga hanggang sa muli.


Tandaan, sa panahon ng kalungkutan: Pa-check up ka sa adik para lumabas ang saltik...
 God Bless!