6:10 pm (sok)
Last week ay na gimbal ang Pilipinas dahil sa 6.9 magnitude na lindol sa Visayas. Ang epicenter ng Lindol ay sa Dumagete, at ilan nanaman ang nagbuwis ng buhay.
Isang tectonic earthquake ito, sanhi ng paggalaw ng lupa sa ilalim ng tubig, Ayon sa mga eksperto, isang fault ang nakita nila dito na may habang higit sa 80 kilometro na dadaan sa probinsya ng Negros at Cebu, kaya nga ramdam din ito sa karatig probinsya.
Isang linggo ang lumipas panibagong delubyo naman ang kinaharap nila, baha sanhi ng walang tigil na ulan. Kawawa naman sila. Di ko sinabi na tayo na lang ang dapat na makaranas nito pero sana naman di tayo ang makaranas ng sunod sunod na bayo ng kalamidad na sanhi ng galit na kalikasan.
- It's my opinion... so? -
Monday, February 13, 2012
Sunday, February 5, 2012
Istrit puds!
Tuesday, January 17, 2012
Istrit puds!
9:01 pm (sok)
Hang zarap zarap!!!!!
Fishball, tokneneng, kwek kwek, banana que, turon, maruya, pilipit, nilupak, mangga, singkamas at santol na may bagoong, taho, dirty ice cream, karioka, lugaw, ginatan, arozcaldo, ginatan, sphagetti, pancit, chicharong bulaklak, mani, balut at penoy, kropek, fish crakers, isaw, bbq.... Ilan lamang sa mga pagkaing nakikita mo sa lansangan na ibinebenta.
Likas sa mga pinoy na mahilig sa pagkain. Bakit kamo? Isang article ang nabasa ko noon tungkol sa kung gaano ka kahilig sa pagkain (inilathala din ni sir bob ong sa kanyang librong bakit baliktad magbasa ang pilipino). Kapag magbibyahe ka di pwedeng di ka makakita ng kanto na may nag titinda ng pagkaing makakatulong para patayin ang inip mo habang nasa byahe.
Lumaki ako sa isang lipunan na di salat at di rin nakakaingat ang estado ng buhay. Nakakatuwa dahil nasabi kong isa akong normal na tao dahil natikman ko ang pagkaing itinuturing ng mga taong nasa alta syodad na marumi. Minsan nakakaramdam ako ng habag sa kanila dahil di nila kailanman naranasan na makakain ng pagkaing patok sa masa at nagpapakilala sa kanila bilang isang pinoy.
Naaalala ko nung nasa elementarya pa lang ako, bago pumatak ang ala cinco ng hapon dapat ay may dalawang piso na ako, dahil sa ganung oras dumadaan sa amin ang kuya na nagtutulak ng kariton para ilako ng fishball na tinda nya. Ang pagkain noon ay isa sa pinakamasayang karanasan ko sa kabataan ko. Kahit na may balita noon na ang pagkain nito ay malapit sa pagkakaroon ng hepa ang nanay ko na rin ang gumawa ng paraan para makatikim pa rin kami ng fishball.
Banana que, turon, maruya, pilipit, ginatan, lugaw, ginataan at pansit mga pagkain na normal na nakakain namin sa dating compound sa makati kung saan ako magkaisip. Palibhasa ay puro illonggo at laking probinsya ang mga nakakatanda sa amin kaya binusog ng mga masasarap na rekado at halo ng mga pagkain na ito ang mga alaala ng kabataan ko kaya sa tuwing makikita ko ang mga pagkain na ito ay ipinaaalala nito ang isang simple at payak na pamumuhay.
Taaaahhhhoooooo! Sino ba ang di alam ang sigaw na iyan? Ang sigaw na nag papatigil sa paglalaro namin noon. Ito ang hudyat ng time out muna lalo na sa mga di pa nag-aalmusal dahil ito ang magtatawid sa gutom nila hanggang sa tanghalian. Masaya kami noon habang inaabangan na iabot sa amin ng nag titinda ang baso ng taho na may lumalangoy na sago sa puting karne ng soya na may arnibal.
Naalala ko na noong bata ako ay kaya kong kumain ng balot pero ng maglaon ay penoy na lang o ang sabaw na lang ng mga ito ang kaya ko. Di ko alam kung anong nangyari siguro ay sa kadahilanang di na ako nakakakain ng mga ito kaya ito na rin ang dahilan kung bakit parang nawala na rin sa akin ang kumain ng itlog ng bibe.
Nilupak, chicaronng bulaklak, mangga, santol singkamas na may bagoong ayan ang mga pagkaing patok sa labas ng mga pampublikong paaralan at syempre ano nga ba ang panulak ng mga yan? Eh di 3 pisong iskrambol na may gatas at syrup na tsokolate. Di ko itatanggi na kumain ako ng mga ito dahil para sa mga batang tulad ko sa kumunidad na iyon ay normal na pagkain ito... Sorop koyo! Di ba? Di ka "in" sa classroom nyo kung di mo natikman yang mga pagkaing yan.
Sa panahon ngayon, ang mga pagkaing ito ay nilalapit na nga mga taong maalam sa pagnenegosyo sa lahat sa pamamagitan ng pagpapakilala sa kanila sa loob ng mga mall. Oo, magandang strategy dahil lumalawak ng bilang ng taong nakakakilala sa mga pagkaing kalsada. Idagdag mo pa ang iba't ibang gimik tulad ng iba pang flavor, packaging at dating nito sa publiko pero merong kulang......
Sa tingin ko ang mikrobyo... Kulang ang lasa ang mga ito dahil walang mikrobyo galing sa mga taong tumatangkilik sa mga pagkaing kalsada.
Ano ang pinagkaiba ng mga sawsawan ng pagkaing binebenta sa mga mall at sa kalsada? Hindi ba, di maitatanggi na mas masarap pa rin ang sawsawan ng pagkain sa kalsada? Mas malasa, mas malinamnam, mas puno ng thrill, mas magerms...
Hindi naman ang ideya na may germs ang pagkaing nasa kalsada ang talagang punto ko dito. Ang gusto ko lang ding sabihin ay iba pa rin ang pagkaing talagang kinasanayan ng gawin ng mga tao sa kalsada kesa sa mall na ang tanging ginawa ay gumawa ng produkto na ma-pi-please ang mga taong nasa alta syodad, na para sa kanila ay masarap na iyon. Pero, subalit, ngunit datapwat di nila alam ang tunay na sarap at lasa ng pagkaing kinakain nila dahil di nila alam ang lasa ng tunay na pagkaing kalsada.
- it's just what i think... Just my opinion... -
Friday, February 3, 2012
Amsereeeh?
Wednesday, January 11, 2012
Amsereeeh?
Psssttttt! Anong sabi mo?
Arkepelago, isang bansa na binubuo ng sandamukal na isla. Ang pilipinas ang isa sa pinakamagandang halimbawa ng arkepelago.
Ilan nga ba ang isla sa bansa natin? Kapag matas ang tubig binubuo ng 7100 isla ang pilipinas at 7107 naman kapag mababa ang tubig.
Sa dami ng isla at distansya nito kaya bang magkaintindihan ng mga tao? Paano sila magkakaintindihan kung iba ang pagkakaintindi ng isa sa isa?
Espanyol daw o wikang kastila ang opisyal na wika natin ng 3 daang taon. Nang dumating ang mga amerikano sa bansa ay nadagdag ang salitang ingles sa opisyal na wika nung 1935 dalawang taon paglipas nito ay napagdesisyonan na ang tagalog na ang gawing opisyal na wika ng bansa (salamat kay pareng gogel sa informasyon nyahahahaha). Subalit, kahit na tagalog na ang opisyal na wika, patuloy pa ring ginagamit ng mga tao o katutubo ang mga wikang nakagisnan nila.
13 ang katutobong salita sa bansa.tagalog, cebuano, ilokano, hiligaynon, waray-waray, kapampangan, bikol, albay bikol, pangasinan, maranao, maguindanao, kinaray-a, and tausug. Lahat yan ang ginagamit pa rin hanggang nagyon. Ilang sa atin ay alam ang 2, 3 o higit pa sa mga wikang nabanggit.
Pero sa paglipas ng panahon ay umuunlad maging ang wika natin. Narinig mo na ba ang "salitang kanto" (slang)? Eh ang "g at j words"? Binaliktad na salita (inverted words)? At sa nagdaan pang panahon, ang "jejemon" at "bekimon".
Ano nga ba ang pakiramdam ng tao na di maintindihan ang wika ng mga taong nasa paligid nya?
Elementary ako ng mauso ang salitang "g words". Nung una akala mo may sakit ang mga nag sasalita nito dahil bukod sa parang hirap silang bigkasin ang mga gustong sabihin eh para pa silang may depekto sa pagsasalita. Kapag 3 o apat na ang nagsama sama na ganun eh parang kinakabahan ako dahil pakiramdam ko ay pinalilibutan ako ng mga retarded pero nung mapansin ko na parang isa lang ang pinupunta nila, isa ang taong tinitignan o inoobserbahan at sabay sabay na magtatawanan eh parang nakakaloko.
Dahil doon naramdaman ko na parang nakakaloko ang ginagawa nila, dahil di mo alam kung ikaw ba ang pinagtatawanan, o kung ano ba ang mali sayo. O kung nakakatawa bang ang itsura mo.
Di man matyaga, eh inobserbahan ko sila. Pinipilit kong tandaan o intindihin ang bawat kilos ng bibig o ang salitang ugat na maari kong maging palatandaan para maintindihan ang mga retarded, este ang mga tulad nila.
Di kalaunan ay natuto ako, hastig! Di na ako mukang tanga dahil sa wakas naiintindihan ko na sila, alam ko na rin kung ako ang pinaguusapan ng organisasyon nila.
Highschool, homaygad! Di na "in" ang ganung salita. Dun na nagsimula ang "j words" mga salitang pinapalitan ang unang letra ng letrang "j". Di mahirap kasi unang letra lang naman ang papalitan eh... Yakang yaka.. Di ka mahihirapan sa pag-iisip ng gustong sabihin ng kausap mo na marunong din ng ganung salita.
Sa bawat taon na nadadagdag ay may mga salitang madalas gamitin ng tao pero binibigyan ng ibang kahulugan ng tao, dahil na rin siguro sa likas na malikhain ang tao. Dapat lang magaling kang mag analisa para makasunod ka sa gustong ipaunawa ng nagsasalita.
Pangalawang taon ko sa kolehiyo ng may mga naging kaibigan ako na bihasa sa salitang bading. Salitang sila lang ang nakakaintindi ng ibig sabihin, salitang alam mo kung ano ang kahulugan o kung sino subalit iba din ang kahulugan sa kanila, at ang malala eh yung ibang salita eh di mo alam kung saang lupalop ng time space warp nakuha.
Kontento na ako ng nakikinig sa kanila, pero dahil sa di ka marunong ng salitang gamit nila, babalik ang pakiramdam na para kang koneho na unti unting sinasaksak ng patalim dahil sa di mo alam kung ano ang nagaganap sa paligid mo.
Di sinasadya habang nag papahinga ang grupo namin sa pageensayo sa pagtatanghal na inihahanda namin (naging membro ako ng teatro pero 1 beses lang ako sumali sa pagtatanghal), ay natanong ako ng kasama ko kung maiintindihan ko ba ang mga kaibigan sya at ang mga kaibigan nya kung magsasalita sila ng ganun. Syempre nagmalaki ako, "hindi" ang sagot ko.
Sa madaling salita ay tinuruan nya ako. Doon ko nalaman na sobrang lawak ng disyonaryo nila. Ang isang kahulugan ay maari mong sabihin ng napakaraning tawag, depende sa kung saan at ano ang unang maiintindihan ng mga kausap mo.
Ilan pang taon ay nauso ang salitang "bekimon". Sa parehong kumpanya at programa kung saan ay kasalukuyang pumapasok ako bilang kawani nanggaling ang taong nag pauso ng tawag sa salitang iyan. Para sa akin di nalalayo ang salitang yang sa dati ng salitang natutunan ko nung kolehiyo. Ang pagkakaiba lang, ngayon ay may "label" na ang salitang ito. Bagamat ang salitang ito ay di lamang ginagamit ng mga taong kabilang sa ikatlong lahi ay tinanggap na ng lipunan ang uri ng salitang ito. Katunayan, ay binuksan ang usapaing ito sa isang "forum" ng mga linguwista sa unibersidad ng pilipinas ng nakaraang taon. Sa panahon ngayon maaari kong sabihin na 1 sa limang tao lang ang di alam o di gumagamit ng salitang bekimon.
Jejemon??? Wala akong alam dito. Di ko sinubukang maging ganito. Promise! Cross my heart, hope to die...
Pagtapos ko ng kolehiyo, ang taas ng pangarap ko.. Call center ang gusto kong pasukan. Dahil sa di bihasa at mas kumportable sa salitang kinagisnan aminado akong masakit sa tenga kapag pinagsalita ako ng banyagang wika. Ilang bese ko rin tinangka ngunit ako na rin ang sumuko.
Salamat sa isang banyagang palabas at di sinasadyang naimpluwensyahan nito ang pagsasalita ko ng wika na tulad nila. Isang kumpanya ang nag-alok sa akin ng trabaho na minsan kong pinangarap.
Dun ko naranasan ang tipak-tipak na pang iinsulto ng mga mamamayan ng bayan ni juan. Madalas sinasabi ng banyaga na dahil di natin kayang magsalita ng tulad nila ay di natin sila naiintindihan. Pero kapag nabanggit mo ang mahiwagang katagang "compensation" eh mas malinaw pa sa tenga ng aso ang pandinig nila. Sa mag pagkakataon na yan ito ang pumapasok sa isip ko:
A) ways ways
B) sadyang tanga
C) paligsahan na kailanggan ng tagapagsalin
D) lahat ng nabanggit
Ilan na nga ba ang kumpanya na nilapatan ko na may parehong linya ng trabaho pero pare pareho lang din ang ga taong nakakausap mo. Nung una nakakainsulto pero nung nag tagal, eh kaswal na lang. Para ka lang nagkakape habang kumakain ng mainit na pandesal.
Pero ano nga ba ang layunin ng blog na ito?
Napakagaling ng mga pilipino! Di lang 3 ang salitang kaya nilang maintindihan o sabihin. Pero ito din ba ang dahilan para maging watak watak ang bansa dahil di rin tayo magkaintindihan?
Kung purong tagalog ka, paano mo sasabihin na kelangan mo gumamit ng palikuran sa mga taga-cebu? Kung hiligaynon ka, paano mo sasabihin sa mga tausug na nagugutom ka? Paano mo sasabihin na maganda ang tanawin sa kampampangan kung bekimon ka?
Mahirap ba?
Sa tingin ko, di masama ang marami kang salitang alam dahil ito ay lamang mo sa iba. Pero dapat ay maging tulay ka rin para tulungan ang mga taong di alam ang mga salitang alam mo..
Gaano nga ba kalawak ang alam mo sa wika?
Sagutan ang pagsasanay:
Ano ang kahulugan ng mga sumusunod:
A) punlay
B) kasilyas
C) pagoda cold wave lotion
D) ehyow pfohw
E) unsa
F) dili
G) diri
Ooooooooops! Time is up!
Pass your paper in the back of your front.
Amsereeeh?
Psssttttt! Anong sabi mo?
Arkepelago, isang bansa na binubuo ng sandamukal na isla. Ang pilipinas ang isa sa pinakamagandang halimbawa ng arkepelago.
Ilan nga ba ang isla sa bansa natin? Kapag matas ang tubig binubuo ng 7100 isla ang pilipinas at 7107 naman kapag mababa ang tubig.
Sa dami ng isla at distansya nito kaya bang magkaintindihan ng mga tao? Paano sila magkakaintindihan kung iba ang pagkakaintindi ng isa sa isa?
Espanyol daw o wikang kastila ang opisyal na wika natin ng 3 daang taon. Nang dumating ang mga amerikano sa bansa ay nadagdag ang salitang ingles sa opisyal na wika nung 1935 dalawang taon paglipas nito ay napagdesisyonan na ang tagalog na ang gawing opisyal na wika ng bansa (salamat kay pareng gogel sa informasyon nyahahahaha). Subalit, kahit na tagalog na ang opisyal na wika, patuloy pa ring ginagamit ng mga tao o katutubo ang mga wikang nakagisnan nila.
13 ang katutobong salita sa bansa.tagalog, cebuano, ilokano, hiligaynon, waray-waray, kapampangan, bikol, albay bikol, pangasinan, maranao, maguindanao, kinaray-a, and tausug. Lahat yan ang ginagamit pa rin hanggang nagyon. Ilang sa atin ay alam ang 2, 3 o higit pa sa mga wikang nabanggit.
Pero sa paglipas ng panahon ay umuunlad maging ang wika natin. Narinig mo na ba ang "salitang kanto" (slang)? Eh ang "g at j words"? Binaliktad na salita (inverted words)? At sa nagdaan pang panahon, ang "jejemon" at "bekimon".
Ano nga ba ang pakiramdam ng tao na di maintindihan ang wika ng mga taong nasa paligid nya?
Elementary ako ng mauso ang salitang "g words". Nung una akala mo may sakit ang mga nag sasalita nito dahil bukod sa parang hirap silang bigkasin ang mga gustong sabihin eh para pa silang may depekto sa pagsasalita. Kapag 3 o apat na ang nagsama sama na ganun eh parang kinakabahan ako dahil pakiramdam ko ay pinalilibutan ako ng mga retarded pero nung mapansin ko na parang isa lang ang pinupunta nila, isa ang taong tinitignan o inoobserbahan at sabay sabay na magtatawanan eh parang nakakaloko.
Dahil doon naramdaman ko na parang nakakaloko ang ginagawa nila, dahil di mo alam kung ikaw ba ang pinagtatawanan, o kung ano ba ang mali sayo. O kung nakakatawa bang ang itsura mo.
Di man matyaga, eh inobserbahan ko sila. Pinipilit kong tandaan o intindihin ang bawat kilos ng bibig o ang salitang ugat na maari kong maging palatandaan para maintindihan ang mga retarded, este ang mga tulad nila.
Di kalaunan ay natuto ako, hastig! Di na ako mukang tanga dahil sa wakas naiintindihan ko na sila, alam ko na rin kung ako ang pinaguusapan ng organisasyon nila.
Highschool, homaygad! Di na "in" ang ganung salita. Dun na nagsimula ang "j words" mga salitang pinapalitan ang unang letra ng letrang "j". Di mahirap kasi unang letra lang naman ang papalitan eh... Yakang yaka.. Di ka mahihirapan sa pag-iisip ng gustong sabihin ng kausap mo na marunong din ng ganung salita.
Sa bawat taon na nadadagdag ay may mga salitang madalas gamitin ng tao pero binibigyan ng ibang kahulugan ng tao, dahil na rin siguro sa likas na malikhain ang tao. Dapat lang magaling kang mag analisa para makasunod ka sa gustong ipaunawa ng nagsasalita.
Pangalawang taon ko sa kolehiyo ng may mga naging kaibigan ako na bihasa sa salitang bading. Salitang sila lang ang nakakaintindi ng ibig sabihin, salitang alam mo kung ano ang kahulugan o kung sino subalit iba din ang kahulugan sa kanila, at ang malala eh yung ibang salita eh di mo alam kung saang lupalop ng time space warp nakuha.
Kontento na ako ng nakikinig sa kanila, pero dahil sa di ka marunong ng salitang gamit nila, babalik ang pakiramdam na para kang koneho na unti unting sinasaksak ng patalim dahil sa di mo alam kung ano ang nagaganap sa paligid mo.
Di sinasadya habang nag papahinga ang grupo namin sa pageensayo sa pagtatanghal na inihahanda namin (naging membro ako ng teatro pero 1 beses lang ako sumali sa pagtatanghal), ay natanong ako ng kasama ko kung maiintindihan ko ba ang mga kaibigan sya at ang mga kaibigan nya kung magsasalita sila ng ganun. Syempre nagmalaki ako, "hindi" ang sagot ko.
Sa madaling salita ay tinuruan nya ako. Doon ko nalaman na sobrang lawak ng disyonaryo nila. Ang isang kahulugan ay maari mong sabihin ng napakaraning tawag, depende sa kung saan at ano ang unang maiintindihan ng mga kausap mo.
Ilan pang taon ay nauso ang salitang "bekimon". Sa parehong kumpanya at programa kung saan ay kasalukuyang pumapasok ako bilang kawani nanggaling ang taong nag pauso ng tawag sa salitang iyan. Para sa akin di nalalayo ang salitang yang sa dati ng salitang natutunan ko nung kolehiyo. Ang pagkakaiba lang, ngayon ay may "label" na ang salitang ito. Bagamat ang salitang ito ay di lamang ginagamit ng mga taong kabilang sa ikatlong lahi ay tinanggap na ng lipunan ang uri ng salitang ito. Katunayan, ay binuksan ang usapaing ito sa isang "forum" ng mga linguwista sa unibersidad ng pilipinas ng nakaraang taon. Sa panahon ngayon maaari kong sabihin na 1 sa limang tao lang ang di alam o di gumagamit ng salitang bekimon.
Jejemon??? Wala akong alam dito. Di ko sinubukang maging ganito. Promise! Cross my heart, hope to die...
Pagtapos ko ng kolehiyo, ang taas ng pangarap ko.. Call center ang gusto kong pasukan. Dahil sa di bihasa at mas kumportable sa salitang kinagisnan aminado akong masakit sa tenga kapag pinagsalita ako ng banyagang wika. Ilang bese ko rin tinangka ngunit ako na rin ang sumuko.
Salamat sa isang banyagang palabas at di sinasadyang naimpluwensyahan nito ang pagsasalita ko ng wika na tulad nila. Isang kumpanya ang nag-alok sa akin ng trabaho na minsan kong pinangarap.
Dun ko naranasan ang tipak-tipak na pang iinsulto ng mga mamamayan ng bayan ni juan. Madalas sinasabi ng banyaga na dahil di natin kayang magsalita ng tulad nila ay di natin sila naiintindihan. Pero kapag nabanggit mo ang mahiwagang katagang "compensation" eh mas malinaw pa sa tenga ng aso ang pandinig nila. Sa mag pagkakataon na yan ito ang pumapasok sa isip ko:
A) ways ways
B) sadyang tanga
C) paligsahan na kailanggan ng tagapagsalin
D) lahat ng nabanggit
Ilan na nga ba ang kumpanya na nilapatan ko na may parehong linya ng trabaho pero pare pareho lang din ang ga taong nakakausap mo. Nung una nakakainsulto pero nung nag tagal, eh kaswal na lang. Para ka lang nagkakape habang kumakain ng mainit na pandesal.
Pero ano nga ba ang layunin ng blog na ito?
Napakagaling ng mga pilipino! Di lang 3 ang salitang kaya nilang maintindihan o sabihin. Pero ito din ba ang dahilan para maging watak watak ang bansa dahil di rin tayo magkaintindihan?
Kung purong tagalog ka, paano mo sasabihin na kelangan mo gumamit ng palikuran sa mga taga-cebu? Kung hiligaynon ka, paano mo sasabihin sa mga tausug na nagugutom ka? Paano mo sasabihin na maganda ang tanawin sa kampampangan kung bekimon ka?
Mahirap ba?
Sa tingin ko, di masama ang marami kang salitang alam dahil ito ay lamang mo sa iba. Pero dapat ay maging tulay ka rin para tulungan ang mga taong di alam ang mga salitang alam mo..
Gaano nga ba kalawak ang alam mo sa wika?
Sagutan ang pagsasanay:
Ano ang kahulugan ng mga sumusunod:
A) punlay
B) kasilyas
C) pagoda cold wave lotion
D) ehyow pfohw
E) unsa
F) dili
G) diri
Ooooooooops! Time is up!
Pass your paper in the back of your front.
- it's just what i think... Just my opinion... -
- it's my opinion... So? -
Thursday, February 2, 2012
Eggnog and Coffee!
Thursday, January 5, 2012
Eggnog and coffee!
8:05 pm (sok)
Pasensya!
Gaano mo kadalas marining ang salitang iyan? May ganito ka ba? Gaano kahaba ang pisi ng pasensya mo?
Okay lang ba sa iyo ang maghintay ng matagal? Gaano mo natatagalan ang panglalait at pang aalipusta sayo? Kaya mo bang sikmurahin ang pangaalila sayo? Naging tanga ka na ba? Ilang beses ka na ba ginulangan sa trabaho? Dinaya ka na ba sa laro?
Nasubukan mo na bang umangal? Sa ganitong sitwasyon dalawa lang ang maaring maging reaksyon mo:
A) una ang lamunin ka ng galit, unti unting sisingaw ang lahat ng iniipon mong inis at galit na maaring matagal mo ng kinikimkim sa loob mo, lalabas ang usok sa tenga mo, mamumula ang buong muka mo at sasabog ka na pang isang bulkan, syempre sa mga cartoons lang nang yayari yun. Gayun pa man, totoo na makakaramdam ka na magiinit ang buong muka mo, dahil na rin siguro sa rage na nararamdaman mo. Manginging ang mga kalamnan mo di dahil sa pagod kundi dahil sa adrenaline na nakikipag unahan sa dugo mo na dumaloy sa buong katawan mo.
B) ang ikalawa ang tumahimik na lang para maiwasan ang gulo dahil ayaw mo at umiiwas ka sa gulo. Di naman nangangahulugan na duwag ka kapag di ka umangal. Maaaring ayaw mo ng kaaway, talagang mabait ka o yung worst e wala kang pakialam... Isa kang bato! Isang humihingang adobe.
Sabi nila ang taong tahimik nasa loob ang kulo. Madalas sinasabi ng karamihan na wag silang galitin dahil pag napuno sila at nasagad, masama sila magalit.
Gaano ba katotoo yun? Ilan na nga ba ang kilala mong tao na ganito?
Kaakibat ng mahabang pasenysa ang malawak na pang-unawa, ang magaling na pag aanalisa ng mga posibilidad at pang-yayari. Maaaring kulang pa ang mga sangkap na iyon para masabi mo na isa kang pasensyosong tao (ayoko bumase sa mga istatistika dahil sa simpleng obserbasyon lang eh maaaring masagot mo ang bagay na ito).
- tolerance sa lahat ng bagay?
Dito pumapasok yung tanong na gaano kahaba ang pisi ng pasensya mo sa mga sitwasyon na bigla na lang kumaway, yumakap, sumilip, kumalabit, sumigaw, nagpakilala sayo na talaga naman masasabi mong "ang bad trip mo lang men!". Ayoko mag hintay... Palibhasa laging mas maaga pa sa tinakdang oras kaya kadalasan ako ang naghihintay. Madalas tinatanong ako kung bakit lagi akong maaga, kapag sinagot ko sila ng "alam ko ang pakiramdam ng ngahihintay, ayoko ng hinihintay ako dahil ayoko ng nag-papaimportante" tapos na agad ang argumento, di na ako sinasagot ng mga taong nag tatanong sa akin ng ganyan. Akala mo ba plastic na sagot yan? Hindi po, totoo yan.
Elementary ako ng maranasan kong mahuli sa isang usapan, dahil nakagalitan ako ng guro ko at nasabihan na paimportante ako ay natanim sa 32kb kong kokote ko ang sinabi nyang iyon. Simula noon naging responsable na ako sa oras. Di ko hinahayaang may mag hintay sa akin. Ang downside nya lang eh madalas tinutubuan na ako ng ugat sa kahihintay sa mga kausap. Pero ano ba ang nagiging sagot ko pag humingi sila nga pasensya????
Eh di.... Okay lang yun...
- bugnutin?
Oo, madali ako mapikon sa mga bagay na pag inaayos ko eh di man lang nakikisama sayo. Ilang beses mo na bang ginawang habulin ang report mo sa itinakdang oras pero malapit na ang deadline eh wala pa sa kalahati ang nagawa mo? Ilang beses mo na bang sinubukang kumpunihin ang mga gamit mo sa sabahy pero sa tuwing kakalikutin mo eh mas lalong bumibigay ang mga parte nya? Ilang beses mo na bang sinubukang maging dalubhasa sa pagluluto ng simpleng putahe pero di kaaya aya ang kinalabasan? Pero pang lumipas ang panahon ano ang sasabihin mo sa karanasang iyon?
Eh di... Okay lang yun...
- asaran?
Oo, aminado ako na sa naranasan kong mapikon. Malakas ako mang asar pero pikon din ako... Its a big no no ang maging pikon kapag malakas kang mang-asar di ba?
College ako ng makilala ko ang isang grupo sa classroom na iba ang karakas kung mang asar, mang-alipusta, mang lait, kahit anong kalokohan name it. Doon ako natuto makipag sabayan ng pang-aasar pero di pa rin nawala sa akin ang maging pikon. 2nd year college ako nang makilala ang kakaibang grupo sa campus. Iba kung mang-asar, pero kayang makipagsabayan at di umuuwing luhaan... Gusto ko yun... Yun ang nasabi ko sa sarili ko... Di inaasahan na naging kaibigan ko sila dahil sa rotc. Inobserbahan ko sila. Tinignan ang gawi. Pinagaralan ang style nila. Pagtapos ng 3 buwan... Tyaran!!!!!! Di na ako mabilis mapikon... Kaya ko nang makipagsabayan sa malalakas mang-asar hanggang sa dumating ang oras na ibang tao na ang naaasar sa akin dahil sa di ako napipikon...
Ano ang wala sila?
Eh di... Pasensya!
- naranasan mo na bang maging espiritu?
Oo, yung kahit anong gawin mo eh parang di ka nag-e-exist sa ibang tao. Di mo alam kung bakit o anong nangyari at bigla na lang may ganung kaganapan. Minsan dahil lang sa maliit na bagay ay bigla ka na lang namatay at naging espiritu. Eh ang mas nauna pang isipin, asikasuhin, kausapin at intindihin ang iba kesa sayo... Naranasan mo na ba yun? Ano ang kailangan mo para mabuhay ka ulit?
Eh di... Pasensya!
- ilan at ano ano na ba ang mga dahilan ang sinabi sayo?
Siyet! Ito ang isa sa mga pinakakapanginig ng katawang lupa. Marami siguro ang makakarelate di ba? Bakit nga ba kelangan pa mag dahilan? Bat di na lang sabihin ang totoo? Isa pa, kung alam mong di pwede at imposible wag na mag-paasa.. Nakakaasar kasi yung naka-get up ka na at handang handa na eh bigla mong malalaman na di pala kayo tuloy... At worst eh di ka pala kasama.. Kapikon right?
Para sa akin di mo kinakailangang maging isang henyo, dalubhasa, propesor, reasercher, philosopher, siyentipiko para maintindihan ang mga bagay na ito. Bakit? Bukasan mo ang mata mo? Obserbahan mo ang mga tao sa paligid mo... Pag-aralan mo sila ng malalaman mo kung ano ang maaring dahilan ng pagka-upos ng pasensya nila..
Isa pa, nasa hustong gulang ka na? Kung nasa katinuan ka... Alam mo kung ano ang bagay na tama at mali... Bakit mo ipagpipilitan ang isang bagay na maaaring ikaubos ng pasensya nya? Bakit ka gagawa nng bagay na maaaring maging sanhi ng di magandang pagsasama?
Baka pwede mo dalasan ang pagkakape mo para hindi pa man eh makaramdam ka na ng nerbyos, iniisip mo pa lang ang maaaring mangyari kapag naubos na ang eggnog ng tao sa paligid mo..
1 mocha frappuccino blended coffee with additional cream for sir rix and a box of nissin eggnog.
Eggnog and coffee!
8:05 pm (sok)
Pasensya!
Gaano mo kadalas marining ang salitang iyan? May ganito ka ba? Gaano kahaba ang pisi ng pasensya mo?
Okay lang ba sa iyo ang maghintay ng matagal? Gaano mo natatagalan ang panglalait at pang aalipusta sayo? Kaya mo bang sikmurahin ang pangaalila sayo? Naging tanga ka na ba? Ilang beses ka na ba ginulangan sa trabaho? Dinaya ka na ba sa laro?
Nasubukan mo na bang umangal? Sa ganitong sitwasyon dalawa lang ang maaring maging reaksyon mo:
A) una ang lamunin ka ng galit, unti unting sisingaw ang lahat ng iniipon mong inis at galit na maaring matagal mo ng kinikimkim sa loob mo, lalabas ang usok sa tenga mo, mamumula ang buong muka mo at sasabog ka na pang isang bulkan, syempre sa mga cartoons lang nang yayari yun. Gayun pa man, totoo na makakaramdam ka na magiinit ang buong muka mo, dahil na rin siguro sa rage na nararamdaman mo. Manginging ang mga kalamnan mo di dahil sa pagod kundi dahil sa adrenaline na nakikipag unahan sa dugo mo na dumaloy sa buong katawan mo.
B) ang ikalawa ang tumahimik na lang para maiwasan ang gulo dahil ayaw mo at umiiwas ka sa gulo. Di naman nangangahulugan na duwag ka kapag di ka umangal. Maaaring ayaw mo ng kaaway, talagang mabait ka o yung worst e wala kang pakialam... Isa kang bato! Isang humihingang adobe.
Sabi nila ang taong tahimik nasa loob ang kulo. Madalas sinasabi ng karamihan na wag silang galitin dahil pag napuno sila at nasagad, masama sila magalit.
Gaano ba katotoo yun? Ilan na nga ba ang kilala mong tao na ganito?
Kaakibat ng mahabang pasenysa ang malawak na pang-unawa, ang magaling na pag aanalisa ng mga posibilidad at pang-yayari. Maaaring kulang pa ang mga sangkap na iyon para masabi mo na isa kang pasensyosong tao (ayoko bumase sa mga istatistika dahil sa simpleng obserbasyon lang eh maaaring masagot mo ang bagay na ito).
- tolerance sa lahat ng bagay?
Dito pumapasok yung tanong na gaano kahaba ang pisi ng pasensya mo sa mga sitwasyon na bigla na lang kumaway, yumakap, sumilip, kumalabit, sumigaw, nagpakilala sayo na talaga naman masasabi mong "ang bad trip mo lang men!". Ayoko mag hintay... Palibhasa laging mas maaga pa sa tinakdang oras kaya kadalasan ako ang naghihintay. Madalas tinatanong ako kung bakit lagi akong maaga, kapag sinagot ko sila ng "alam ko ang pakiramdam ng ngahihintay, ayoko ng hinihintay ako dahil ayoko ng nag-papaimportante" tapos na agad ang argumento, di na ako sinasagot ng mga taong nag tatanong sa akin ng ganyan. Akala mo ba plastic na sagot yan? Hindi po, totoo yan.
Elementary ako ng maranasan kong mahuli sa isang usapan, dahil nakagalitan ako ng guro ko at nasabihan na paimportante ako ay natanim sa 32kb kong kokote ko ang sinabi nyang iyon. Simula noon naging responsable na ako sa oras. Di ko hinahayaang may mag hintay sa akin. Ang downside nya lang eh madalas tinutubuan na ako ng ugat sa kahihintay sa mga kausap. Pero ano ba ang nagiging sagot ko pag humingi sila nga pasensya????
Eh di.... Okay lang yun...
- bugnutin?
Oo, madali ako mapikon sa mga bagay na pag inaayos ko eh di man lang nakikisama sayo. Ilang beses mo na bang ginawang habulin ang report mo sa itinakdang oras pero malapit na ang deadline eh wala pa sa kalahati ang nagawa mo? Ilang beses mo na bang sinubukang kumpunihin ang mga gamit mo sa sabahy pero sa tuwing kakalikutin mo eh mas lalong bumibigay ang mga parte nya? Ilang beses mo na bang sinubukang maging dalubhasa sa pagluluto ng simpleng putahe pero di kaaya aya ang kinalabasan? Pero pang lumipas ang panahon ano ang sasabihin mo sa karanasang iyon?
Eh di... Okay lang yun...
- asaran?
Oo, aminado ako na sa naranasan kong mapikon. Malakas ako mang asar pero pikon din ako... Its a big no no ang maging pikon kapag malakas kang mang-asar di ba?
College ako ng makilala ko ang isang grupo sa classroom na iba ang karakas kung mang asar, mang-alipusta, mang lait, kahit anong kalokohan name it. Doon ako natuto makipag sabayan ng pang-aasar pero di pa rin nawala sa akin ang maging pikon. 2nd year college ako nang makilala ang kakaibang grupo sa campus. Iba kung mang-asar, pero kayang makipagsabayan at di umuuwing luhaan... Gusto ko yun... Yun ang nasabi ko sa sarili ko... Di inaasahan na naging kaibigan ko sila dahil sa rotc. Inobserbahan ko sila. Tinignan ang gawi. Pinagaralan ang style nila. Pagtapos ng 3 buwan... Tyaran!!!!!! Di na ako mabilis mapikon... Kaya ko nang makipagsabayan sa malalakas mang-asar hanggang sa dumating ang oras na ibang tao na ang naaasar sa akin dahil sa di ako napipikon...
Ano ang wala sila?
Eh di... Pasensya!
- naranasan mo na bang maging espiritu?
Oo, yung kahit anong gawin mo eh parang di ka nag-e-exist sa ibang tao. Di mo alam kung bakit o anong nangyari at bigla na lang may ganung kaganapan. Minsan dahil lang sa maliit na bagay ay bigla ka na lang namatay at naging espiritu. Eh ang mas nauna pang isipin, asikasuhin, kausapin at intindihin ang iba kesa sayo... Naranasan mo na ba yun? Ano ang kailangan mo para mabuhay ka ulit?
Eh di... Pasensya!
- ilan at ano ano na ba ang mga dahilan ang sinabi sayo?
Siyet! Ito ang isa sa mga pinakakapanginig ng katawang lupa. Marami siguro ang makakarelate di ba? Bakit nga ba kelangan pa mag dahilan? Bat di na lang sabihin ang totoo? Isa pa, kung alam mong di pwede at imposible wag na mag-paasa.. Nakakaasar kasi yung naka-get up ka na at handang handa na eh bigla mong malalaman na di pala kayo tuloy... At worst eh di ka pala kasama.. Kapikon right?
Para sa akin di mo kinakailangang maging isang henyo, dalubhasa, propesor, reasercher, philosopher, siyentipiko para maintindihan ang mga bagay na ito. Bakit? Bukasan mo ang mata mo? Obserbahan mo ang mga tao sa paligid mo... Pag-aralan mo sila ng malalaman mo kung ano ang maaring dahilan ng pagka-upos ng pasensya nila..
Isa pa, nasa hustong gulang ka na? Kung nasa katinuan ka... Alam mo kung ano ang bagay na tama at mali... Bakit mo ipagpipilitan ang isang bagay na maaaring ikaubos ng pasensya nya? Bakit ka gagawa nng bagay na maaaring maging sanhi ng di magandang pagsasama?
Baka pwede mo dalasan ang pagkakape mo para hindi pa man eh makaramdam ka na ng nerbyos, iniisip mo pa lang ang maaaring mangyari kapag naubos na ang eggnog ng tao sa paligid mo..
1 mocha frappuccino blended coffee with additional cream for sir rix and a box of nissin eggnog.
- it's just what i think... Just my opinion... -
- it's my opinion... So? -
Wednesday, February 1, 2012
Ano ang naghihintay sa 2012?
SUNDAY, JANUARY 1, 2012
Ano ang naghihintay sa 2012?
10:18pm (sok)
Unang araw ng 2012! Nag-enjoy ba ang lahat sa pagdiriwang ng pagsalubong sa Bagong Taon?
Masaya, oo naman. Ito kaya ang isa sa mga selebrasyon na inaabangan ng lahat.. Kahit na di mamatay matay ang issue na ngayon tao magugunaw ang mundo. Hindi ako naniniwala na ngayong taon magugunaw ang mundo. Yung detergent soap namin nakalagay 2013 pa expiration.. Ano ito? Lokohan?
Seryoso, di ko iniisip ang bagay na yan. Malakas ang paniniwala at pananalig ko sa Diyos, kaya alam ko na kailan man di gagawa ang nasa taas ng isang bagay para lipunin ang lahat ng pinaghirapan nya gawin.
Iyan ang mga bagay na tumakbo sa isip ko pag mulat ng mata ko. Matapos ng mga sandaling iyon, Tinignan ko ang cellphone ko para tignan kung may nakaalalang bumati. Meron naman pero di ang mga taong inaasahan kong babati sa akin ng Manigong Bagong Taon. Ok lang naman kung di nila ako batiin, sanay na ako kung baga.
Pagbaba ko ng hagdan nag tanong ako sa kapatid ko kung ang programa ba na madalas namin panoorin tuwing ganoong oras ng Linggo ay pinapalabas na. "may advisory sila, marathon ng ibang palabas"ang nasagot sa akin ng kapatid ko. Nakakadismaya kaya binuksan ko ang laptop ko para icheck ang kaganapan sa Facebook at Twitter account ko. Wala naman bago, puro batian ng pagpalit ng taon.
Naaaliw na ako sa ginagawa ko ng biglang matawag ang atensyon namin ng kapatid ko ng magsabi si mama na masama ang pakiramdam nya.
Maghapon na inaalala si Mama, Di pinayagan mag trabaho, pinag pahinga dahil dumaing din na masama ang pakiramdam. Nagpapahinga sya ng mabasa ko ang isang shout out sa Facebook na tinamaan ng 7.0 magnitude na lindol ang bansang Japan. Unang araw ng Taon pero bakit nga ba ganito ang mga nangyayari? Totoo nga ba sa sinasabi nila? Itong taon ng nga ba ang wakas ng mundo? Dapat ba akong matakot?
Nang minsan akong makipag usap ako sa mga katrabaho ko, nasabi ng isa kong ka-trabaho na ayaw nya makabasa ng mga mensahe sa mga magasine na pang relihiyon ang tungkol sa pagwawakas ng mundo. Ito din ang dahilan kung bakit di nya rin tinangkang tapusin ang libro ng revelations sa bibliya.
May ipinabasa ang katrahabo namin na Saksi ni Jehova na isang teksto sa bibliya, nasabi doon an kailan man di mawawala ang lupa, dahil patuloy itong tatapakan ng mga tao hanggang sa araw na bumalik ang Lumikha.
Magandang balita. Isang pag-asa... Para sa akin at para sa lahat, kung ikaw ay naniniwala sa Diyos..
Ito ang nagbigay sa akin ng pag-asa. Ito ang nagbigay sa akin ng pag-asa na magiging maayos ang lahat. Ito ang nagbigay sa akin ng pag-asa na magiging patas din ang mga tao, na mabibigyan din ako ng importansya at di mae-echepwera.
Ang pag-asa...
Tama. Pag-asa...
Iyon ang pinagdadasal ko..
Iyon nga..
Sana nga..
Sana.
- It's my opinion... so? -
WTF!
07:43 pm (sok)
Di ko talaga alam kung bakit at ano ang ngyari sa old blog site ko at di na ako maka log in... dahil dyan..
I-import ko na lang ang mga blog ko dun sa baggo kong site...
- It's my opinion... so? -
Di ko talaga alam kung bakit at ano ang ngyari sa old blog site ko at di na ako maka log in... dahil dyan..
I-import ko na lang ang mga blog ko dun sa baggo kong site...
- It's my opinion... so? -
Subscribe to:
Posts (Atom)