Now Playing: Kundiman (ikalawang bahagi)

1:47pm (sok)

Bago ko po ituloy ang kwento ko ay nais ko po munang pasalamatan ang mga bagong tambay sa asylum ni Rix... Maraming salaman po

Xan Gerna

at kay

Yccos

Para po sa mga di nakasubaybay sa unang bahagi ito po ang link nya Now Playing: Kundiman

Ang pagpapatuloy....

Nabigyan ako ng isang malaking oportunidad na makapag-ibang bansa dahil sa ako ang napiling ipadala sa ibang bansa para Maging kinatawan sa pag-aaral ang istratehiya ng sister company namin upang iyon na ang sundin namin sa Pilipinas.

"Wag kang mag-alala sandali lang ang dalawang taon, isa pa para sa atin iyon" Sabi ko kay Meg.

Ngumiti si Meg at hinawakan ang mga pisngi ko, "Naiintindihan ko iyon, basta magiingat ka doon ha. Mahal na mahal kita" Isang mahigpit na yakap ang naging sagot ko kay Meg.

Mahirap ang araw araw ay sa chat at sa telepono mo lang makakausap ang taong dati ay lagi mong kaharap. Gayun pa man ay naging maayos naman ang set-up namin ni Meg. Madalas ay inaabot kami ng lagpas 3 oras na magkausap lalo na kapag pareho kaming walang pasok at may okasyon. ngunit naging Mapaglaro talaga ang tadhana, dahils sa di inaasahang pangyayari ay nakagawa ako ng kasalanan kay Meg, isang bagay na nagpabago ng takbo ng buhay ko.


Si Ruth ang nag-i-isang babae sa grupo namin. Masmatangkad ako sa kanya, Maputi at medyo singkit ang mga mata nya na may bukod na hanggang balikat. Katamtaman ang pangangatawan at medyo kilos lalaki subalit kahit ganun ang kilos nya ay di mo sasabihing may pusong lalaki ito dahil sa meron syang Nobyo. Ilang araw bago ang nakatakdang selebresyon ng aming grupo dahil sa matagumpay ang aming pagsasanay ay naging matamlay si Ruth. Di masyado nakikihalubilo sa amin ay walang ganang makipag biruan sa mga kasamahan namin. Di namin inusisa kung ano ang problema hanggang sa sya na mismo ang nagsabi ng pinagdadaanan nya. Di sila masyadong nagkakaintindihan ng nobyo nya kaya naman naging tahimik ito dahil sa apektado sya sa alitan nila bagay na nirespeto namin kaya hinayaan na lang namin sya kung ano ang gusto niyang gawin.

Dumating ang araw ng selebrasyon na pinakahihintay namin lahat ay nagsasaya maliban kay Ruth. Nilapitan ko sya at tinanong kung ayos lang sya, nakita ko na basa ang medyo mugto ang mga mata nya, halatang katatapos lang niyang magbuhos ng sama ng kaloob na kinikimkim niya. Napag-alaman ko na naghiwalay na si Ruth sa kanyang nobyo. Wala mang gana at sumama na lang si Ruth sa amin kahit na madalas ay wala ito sa sarili. Inabutan si Ruth ng isa sa mga kasamahan namin ng isang basong alak dahil sa may pinagdadaanan ay malakas ang loob ni Ruth na uminon dahil iniisip niya na kaya nitong tulungan sya na kalimutan ang sakit na nararamdaman nya. Madaming nainom si Ruth kaya namin si nakakapagtakang susuray-suray syang naglalakad sa pasilyo.

Pasado ala-una na ng umaga ng magkayayaan kami umuwi. Dahil sa hindi na kaya ni Ruth ang umuwi mag-isa ay nagprisinta na ako na ihatid sya. tatlong pung minuto ang layo ng opisina namin sa bahay ni Ruth. Pagdating ng bahay ay nagalok si Ruth na magkape pero tumanggi ako. Dahil sa hilo ay muntik na itong bumagsak nung papasok na kami sa bahay nya, buti na lang at nasalo ko sya. Dinala ko na lang sya sa silid nya para ihiga. ng marating namin ang kama ay nagulat ako ng yakapin ako ng mahigpit ni Ruth. Pinilit kung kumawala ngunit di bumitaw si Ruth. Mas ikinagulat ko ng mga sumunod na nangyari. Naging mapangahas sya at halikan ang mga labi ko. Tumagal ang halik na iyon, hanggang sa di ko namalayan na gumaganti na din ako sa mga halik ni nya. Maya maya pa ay Unti-unti ng nawawala ang mga saplot namin sa katawan. Bagamat nasa impluwensya ng alak ay kumikilos ang katawan ko ayon sa gusto ng isip ko. Dumating na ang oras na alam kong handa na si Ruth na tanggapin ang pagkalalaki ko. Banayad kong naipasok ang pagka-lalaki ko kay Ruth at tinanggap nya ito. Noong una ay marahan lamang ang mga ulos na  ginagawa ko hanggang sa bumibilis ng paunti-unti. Sinasalubong ni Ruth ang mga ulos na ito. Naghalo na ata ang pawis at laway sa  aming mga katawan. Iba ang sensasyon na nararamdaman ko bawat indayog ng balakang ko patungo kay Ruth. Ito ba ang epekto ng alak? nalilito man, ay iwinaglit ko na ito sa aking isip ay itinuon ko ang atensyon ko sa paghugot at pagbaon kay Ruth. Halos sabay naming narating ang rurok ng kaligayahan. Matapos nito ay kapwa kami natulog ng walang mga saplot.

Tanghali na ng magising ako na katabi si Ruth, di na ako nagulat dahil sa malinaw sa aking alala ang mga nangyari at alam ko rin na mas malinaw pa sa sinag ng araw na sumilaw sa aking mga mata ang nagawa kong pangkakamali kay Meg. Nagtatalo ang isip ko kung sasabihin ko sa kanya o hindi ang nangyari. Natatakot ako. Gagawin ko na sanang lihim ito pero siningil ako ng kasalanan ko.

Rrriiinnngggg.........

"Di ba sinabi ko sayo wag mo na akong tawagan?"

"Rey, buntis ako.... I'm 10 weeks pregnant"

"Huh? hindi totoo yan? sinungaling ka Ruth!"


Pagkasabi nito ay ibinaba ko ang telepono. Ilang beses pang sinubukan akong kausapin ni Ruth pero di ko na ulit sinagot ang cellphone ko.

Di ko alam kung ano ang gagawin ko, di ko alam kung paano sasabihin kay Meg ang ng yari. Nang sa hindi inaasahang pagkakataon ay pumunta si Ruth sa tinutuluyan ko. Hindi pa gaanong halata ang paglaki ng tyan nya. Gusto ko man syang pagsarhan ng pinto subalit nagmakaawa sya sa akin. Malaki ang kasalanan ko kay Meg pero naisip ko na di rin kasalanan ng bata ang mga nangyari kaya karapatan nya na kilalanin ko sya.

Rrriiinnngggg.........

"Rey, kamusta na mahal ko? medyo matagal kang di nakatawag ha? abala ka siguro masyado noh?" May tono ng pagkasabik na sabi ng kausap ko sa kabilang linya.

"Meg, uuwi na ako, 2 araw mula ngayon. Maari ba tayong magkita sa tambayan natin?" ang naging tugon ko.

"Oo naman mahal ko, nasasabik na akong makita ka."

"Maraming salamat Meg, Mahal na mahal kita".

"Rey napakaseryoso mo, pero mahal na mahal din kita. O magiingat ka ha"

Maaga akong nakarating sa tambayan namin. Panay ang tagas ng mga butil ng pawis sa noo ko. Malamig ang mga palad ko ay kahit di ko nakikita ang sarili ko alam kong halos namumutla na ako.

"Kamusta na mahal ko" ang maligayang sabi ni Meg sabay yakap sa akin ng may pagkasabik. 

Ginantihan ko ito. Matapos ang kamustahan sa isa't isa ay nahalata nya ako na aligaga. Di ko napigilan ang sarili ko. Naging seryoso ang mukha ni Meg lalo pa ng halos di ako makasagot sa tanong nya at nangangatal ang boses ko. Maya maya ay dumaloy na ang masaganang luha sa mga mata ko. Ilang minuto pa ay lumabas din ang boses ko at nailahad ang mga nangyari kay Meg. Inihanda ko ang sarili ko sakali mang sakatan ako ng pisikal ni Meg pero nanatili lang itong lumuluha at nakatitig sa akin. Di ako nakarinig ng kahit anong masakit na salita sa kanya pero alam ko at nakikita ko sa kanyang mga mata ang sakit na nagawa ko sa kanya. Nagmistulang may maliit na ilog ang pagdaloy ng luha sa kanyang mga mata. Ang mga mata na dati ay masaya kahit na may kalungkutan na nararamdaman ay nawala dahil purong pighati at kalungkutan na dulot ko. Bago ako iwan ni Meg ay niyakap nya ako ng mahigpit...

"Kung din man tayo hanggang dulo, huwag mong kalimutan nandito lang ako. laging aalalay sayo" Puno ang pagmamahal na wika ngunit puno rin ng kalungkutan ang sinabi ni Meg. 

Matapos noon ay iniwan nya ako sa aming tamabayan. Ang tambayan na naging saksi sa dati ay matamis ngunit ngayon ay umasim ng pagmamahalan.

Mabilisan ang naging pagkakasal sa amin ni Ruth dahil sa gusto ng magulang ko ay makasal kami agad bago nya isilang ang panganay ko. Hindi ko maintindihan pero kahit nasasaktan kaming dalawa ay tinupad ni Meg pangako nya na aalalayan nya ako. Nandoon sya ng inihahanda ang mga kailangan sa kasal. Maging sa araw mismo ng kasal namin ni Ruth. Lumuluha man sya nung natanaw ko ay pinilit nyang maging masaya para sa akin, para sa amin ni Ruth.

Ilang buwan na matapos ang kasal namin ni Ruth ibang iba na ang buhay ko. ngayon eh parang kumikilos ako dahil kailangan hindi dahil sa gusto ko. Kapag masama ang loob ko at nagtatalo kami ni Ruth ay sa tambayan pa rin namin ni Meg ako tumatakbo, nag-i-iwan ako ng sulat sa siwang na sikreto namin ni meg nag babakasakali na sagutin nya ang sulat ko, di naman ako nabibigo dahil sa sinasagot nya ito. Ilang beses ko na rin nakita si Meg sa tambayan namin pero di ko nilalapitan. Nakatingin sa lawa nagiisip, minsan bumubuntong hininga at minsan naman ay nakikita kong pinapahid ang kanyang mga mata upang alisin ang mga luha.

Kahit ganon ang kinahinatnan namin ay di nagaalinalangan si Meg na tulungan kaming mag-asawa lalo na ako. Hindi naman tutol si Ruth na ako naman ang tumulong kay Meg kapag kailangan nito ng tulong dahil para kay Ruth si Meg ay isang Kaibigan. Dahil dito ay kahit paano di lang si Meg ang tumutupad sa pangako nya sa akin sa aming tambayan, ang aalalayan nya ako kahit di na kami kaya naman bilang isang kaibigan na lang ay ganun din ang ginagawa ko.

Dalawa't kalahating taon matapos akong ikasal ay nakatanggap ako ng imbitasyon sa kasal... Kasal ni Meg sa kanyang Katrabaho, si Andy. Kahit na pilit lang ay pumunta ako dahil ayokong mag-isip ng masama si Meg sa akin. Ngayon ay alam ko na ang naramdaman ni Meg nung kinasal ako dahil ganun din ang pakiramdam ko simula ng magsimulang maglakad si Meg sa gitna ng simbahan habang hinihintay ni Andy upong sabay na pumunta sa altar at hinginin ang basbas ng pari sa kanilang pag-iisang dibdib. Simple lang ang kasalang ito pero kahit paano ay naidaos ito ng matiwasay. Ngayon ay may sarili na talagang buhay ang kaibigan ko.

Ilang buwan pagkalipas ng kasalan nila ay ganun na lamang ang galak ni Meg ng malaman nya na nagdadalang tao na sya at malapit na silang maging magulang ni Andy. Inaamin ko labis akong nasaktan noong nakita ko sila minsan sa tambayan namin ni Meg magiliw sa isa't isa. Inisisp ko na sana ako ang lalaking kasama nya. Subalit alam kong mali ito dahil sa ako man ay may asawa na rin at dalawa na ang supling namin ni Ruth.

Akala ko ay lubos na ang kaligayahan ni Meg ng....

- Itutuloy... -