" Kabit "

2:29pm (sok)

Ito ang aking lahok para sa Bagsik ng Panitik 2013 ng Damuhan: Blog ng Pinoy, Tambayan ng Pinoy.

Alas-dose pa lang ay umalis na ako sa bahay para pumunta sa tinutuluyan ni Mariz. Sampung buwan na simula ng sagutin niya ako kaya gusto ko siyang sorpresahin. Maayos ang pananamit ko at halos ipaligo ang pabango na binili ko noong isang araw. Kahit kinakantiyawan ako ng mga nakakasalubong ko sa daan habang bitbit ko ang isang punpon na bulaklak at ang paborito nyang sorbetes eh ayos lang basta para sa mahal ko.

Ala-una ng hapon ng makarating ako sa tinutuluyan ni Mariz. Dahil kilala ako ni Mang Leon, ang nangangasiwa sa inuupahan nya ay pinahiram ako ng susi para makapasok sa loob ng kanyang tinutuluyan. Di ko maiwasang matawa sa pustura ni Mang Leon dahil kahit barako ay para siyang puta dahil sa hapit at maliliit na kasuotan nito na halos lumabas ang kanyang kuyukot. Inilapag ko ang mga bitbit sa lamesa kung saan nakalagay ang larawan ni Mariz na nakapang-medisina at kapansin pansin ang ginamit sa pagkuha ng litrato ay isang mamahaling kamera. Ibinabad ko muna ang mga bulaklak para hindi ito malanta agad. Habang nagpapahinga ay napansin ko ang tala-arawan na may animoy balahibo ng isang ibon na panulat at ginawa ding pananda sa bakanteng pahina. Dinampot ko ito at sinimulang buklatin. Noong una ay naaaliw ako sa mga isinulat ni Mariz sa tala-arawan nya hanggang sa dumating sa mga pahina na tila nag patigil sa tibok ng puso ko. Di ko nakayanan ang mga nabasa ko. Di ko na pansin na umaagos na ang luha sa mga mata ko. Pakiramdam ko ay may pumipigil sa paghinga ko at may alupihang gumagapang sa dibdib ko. Nalilito ako kung ano ang gagawin ko hanggang sa namalayan ko na lang na tumayo ako at nilisan ang tinutuluyan ni Mariz, di ko na nagawa pang magpaalam kay Mang Leon.

Litong-lito akong nagkulong sa silid ko. Nag-iisip. Pinagtutugma-tugma ang mga bagay na gumulo sa isip ko. Unti-unting nagkakaroon ng kasagutan ang mga tanong ko. Kung bakit di nya ako maipakilala sa mga magulang nya. Kung bakit di ako pwedeng pumunta sa bahay kung nasaan ang pamilya nya. Kung bakit di ako makapunta sa kanila sa mga espesyal na okasyon. Kung bakit ayaw nya ako ipakilala sa mga kapatid nya. Kung bakit bawal ko syang sunduin sa trabaho nya. Kung bakit dapat nakatakda lagi ang pagkikita namin. Kung bakit kailangang hintayin ko muna mag-text sya para magusap kami. Kung bakit bale wala sa kanya na sobrang nagaalala ako kapag di sya nagte-text sa akin. Kung bakit di ko sya pwedeng tawagan at dapat bigyan nya muna ako ng hudyat kung dapat ko siyang tawagan. Kung bakit di ko pwedeng hawakan ang mga kamay nya sa twing lumalabas kami. 

Di ko na mabilang ang mga luhang pumatak sa mga mata ko, di ko na mabilang kung ilang beses humagulgol ako sa sama ng loob, di ko na mabilang kung ilang beses na akong nabuwal sa twing susubukan kong tumayo... hanggang sa napagod na ako at nakatulog.

***

Ilang araw akong ganito, parang isang kriminal, nagtatago. Bakit ko nga ba sya pinagtataguan? Di naman ako ang may kasalanan pero bakit ko ginagawa ito? Ito ang mga tanong na nabuo sa isip ko habang tinatanaw ko si Mariz na kanina ko pa sinusundan sa isang kilalang pamilihan. Hanggang sa nakita ko na ang aking pakay. Malambing ang kilos nya nung nagkita na sila. Tuwang tuwa sya at di nya inalis ang mga kamay nya sa pagkakahawak sa kanya. Walang bakas ng lungkot sa mga mata nya. Walang bakas sa kanya ng pag-aalala kung ano ang nangyari sa akin, kung bakit di ako nagpaparamdam sa kanya, kung saan na ako nag punta. Wala siyang pakialam dahil hindi naman ako ang tunay na nagmamay-ari sa kanya, dahil ito ang sekretong natuklasan ko sa tala-arawan nya.... 

Ito ang sekreto ni Mariz, ng kanyang pluma at ng tala-arawan nya. Ang sekreto na parang kamandag ng ahas na lumason sa aking isip para kamuhian sya...

Ika-10 ng Enero

Medyo magulo ang isip ko, di ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko. Sobra ang galit na nararamdaman ko kay Gilbert, buti na lang at nandyan si Sid. Matiyaga at mabait na tao si Sid. Dahil sa kabaitan nya ay madalas na naiisahan sya ng iba. Inisip ko tuloy na gawin din sa kanya ang ginagawa ng ibang tao sa kanya tutal ay di nya naman siguro mahahalata.

Mariz

***

Ika- 30 ng Enero

Sobra na talaga ito! Bakit ba natitiis ako ni Gilbert? Kung di ko lang siya lubos na mahal at boto ang mga magulang ko sa kanya ay di ko na ipagpapatuloy ang  relasyon namin. Mabuti pang ituloy ko na lang ang balak ko kay Sid.

Mariz

***

Ika-13 ng Febrero

Pinagbigyan ko ang kahilingan ni Sid na lumabas bago ang araw ng mga puso, di naman sigurado si Gilbert kung ilalabas nya ako kaya ayos lang. Bakas naman ang kabaitan ni Sid sa kanyang pagkatao. Bukod sa maalaga at maalalahanin siya ay maginoo at masayahin pa. Kung bigyan ko rin kaya sya ng pagkakataon? Bahala na nga...

Mariz

***

Ika-17 Marso

Aminado ako na maling pagsabayin ko sina Gilbert at Sid. Matimbang ang pagtingin ko kay Gilbert kumpara kay Sid. Ngunit si Sid ay masigasig sa kanyang panunuyo. Ganun pa man, wala naman sigurong magiging problema kung magiging maingat ako.

Ninanais ni Sid na sunduin ako sa trabaho ngunit may kaba sa aking dibdib dala na rin ng sitwasyon. Dahil dito, gumawa ako ng dahilan at inirespeto naman nya.

Mariz

***

Ika-17 Abril

Dahil unang buwan daw namin sabi ni Sid ay dapat daw ipagdiwang namin. Pumayag ako pero sinabi ko na dapat ay makauwi ako agad dahil pinatatawag ako ng Mama dahil may importanteng bagay na gagawin. 

Nagpupumilit syang ihatid ako, buti na lang at tinanggap nya ang paliwanag ko na baka magulat si Mama kung ipakikilala ko siya na kasintahan. Ang sabi ko na lang ay di pa iyon ang tamang panahon. 

Dahil sa inis ko ay di ako nagtext sa kanya ng isang linggo, nagaalala daw sya sa akin kung ano na ang nang yari sa akin. Tinatawagan nya ako pero sinabi ko na noon na tumawag sya pagkasinabi ko, baka kasi magduda si Gilbert, ayoko na malaman nya ang tungkol sa amin ni Sid ayoko maghiwalay kami ni Gilbert.

Mariz

***

Ika-4 ng Pebrero

Isang kabit, di ako makapaniwala na kalalaki kong tao ay ako ang naging kabit. Ngayon ay malinaw na ang lahat sa akin. Naramdaman ko naman na may totoo sa ipinakita ni Mariz sa akin pero ang lahat ng iyon ay nagiging totoo lang kapag wala si Gilbert sa harap nya, kapag may problema sila. Mahal na mahal ko sya. Ganun na lang ang hinagpis ko dahil nagawa akong lokohin ng taong mahal ko. Ang pakiramdam ko na parang pinupunit ang laman ko hanggang sa pinakamaliliit na bahagi. Ang pakiramdam na tila mga kamay mismo ni Mariz ang unti-unting humihigpit ang kapit sa leeg ko at kinukuha ang buhay ko.

Masakit pero totoo, ilang beses man ako mabuwal ngayon ay pipilitin kong bumangon. Pipilitin kong kalimutan ang mapait na alala. Pipilitin kong maging matatag.

Ang plumang  gamit ko ngayon habang isinusulat ito sa tala-arawang hawak ko, ay sabay na maabo kasama ng malungkot na nakaraan ko sa piling ng taong minahal ko ngunit di ko tunay na pagmamay-ari.

Sid

_______

Pagkatapos magsulat ay itinutok ni Sid ang lumang peryodiko na may apoy galing sa dala nyang lampara sa tala-arawan ni Mariz at saka inilapag sa lupa. Inangat niya ang kanyang ulo at pinagmasdan ang alapaap. Doon ay namalayan niya na magbubukang liwayway na. Isang hudyat ng panibagong bukas para sa kanya.

*** WAKAS ***